जवळपास एक तासाच्या चढाईनंतर दौंड्या डोंगराच्या माथ्यावर पोहोचलो. उजव्या बाजूने एक रस्ता माळशेजच्या डोंगर रांगांकडे कडे जात होता. थोड्याच अंतरावर दोन डोंगरांना जोडणारा माकडदरा पार केला. थोडेसे चढून आलो. समोरच अस्वलदऱ्यातून पाण्याच्या नाजूक धारा वाहत होत्या. त्यांचा हळुवार आवाज पूर्ण परिसरामध्ये भरून गेला होता. दौंड्या डोंगराच्या मागचा पूर्ण परिसर दिसू लागला. दूरवर जीवधन किल्ला आकाशाकडे डोळे लावून उभा होता. शेजारी नाणेघाटाचा कोकणकडा आणि वऱ्हाडी डोंगरांची रांग लांबच लांब पसरलेली दिसली. एकच दृष्टीमध्ये सह्याद्रीच्या त्या अफाट डोंगररांगा निसर्गाची अद्भूत रचना आम्हाला दाखवित होत्या.
सर्व काही शांत… त्यात केवळ पक्ष्यांचा किलबिलाट आणि झुळझुळ वाहणाऱ्या झऱ्यांचे निर्मळ आवाज घुमत होते. निसर्गसंगीत काय असतं? ते अनुभवण्याचा तो परमोच्च क्षण होता.
No comments:
Post a Comment