कोकणातल्या प्रत्येक घाटातून पहिल्यांदा प्रवास करताना त्याबद्दल एक वेगळाच उत्साह असतो. मागील काही वर्षांमध्ये या वेगवेगळ्या घाटातून मी प्रवास केला आणि प्रत्येक वेळी घाटांनी माझ्या डोळ्याचे पारणे फेडले. अणुस्कुरा घाटाबद्दल देखील काहीसं असंच झालं होतं. गोव्याहून परतताना सह्याद्रीच्या जंगलांमधून प्रवास करत आम्ही पाचाळ या गावी पोहोचलो. इथून सहा ते सात किलोमीटर प्रवास केल्यानंतर लगेचच अणुस्कुरा घाटाची सुरुवात झाली.
त्या दिवशी रस्त्यावर रहदारी फारशी नव्हती. परंतु पावसाळी वातावरण होते. अशा वातावरणात सह्याद्रीतले घाटरस्ते अजूनच सुंदर दिसू लागतात. ढगांच्या वातावरणात पसरलेल्या धुक्यामुळे पुढची वाहने दिसत नाहीत. म्हणूनच गाड्या हळूहळू चालवाव्या लागतात. कदाचित यामुळेच इथल्या वातावरणाचा आणखी जास्त आनंदही घेता येतो. त्यादिवशी अणुस्कुरा घाटामध्ये देखील धुके आणि पाऊस पडत होता. आम्ही निसर्गाच्या या आनंदाचा उपभोग घेत घाटमाथ्यावर पोहोचलो. एके ठिकाणी गाडी लावली आणि धुक्याच्या त्या वातावरणामध्ये चिंब होऊन गेलो. अधून मधून अंगावर पडणारा पावसाचा शिडकावा आणि चहूबाजूच्या डोंगरावर वाहणारे धुके त्यामध्ये दिसणारी हिरवी गर्दझाडी, असं अचंबित करणारं वातावरण या घाटामध्ये अनुभवायला मिळालं. अगदी काही मिनिटांमध्येच आम्ही घाटातून पश्चिम महाराष्ट्रामध्ये पोहोचलो. कदाचित कोकणाला जोडणाऱ्या घाटांपैकी हा सर्वात कमी लांबीचा घाट असावा. परंतु इतक्या कमी कालावधीतील प्रवासामध्ये देखील पावसाळी वातावरणाचा आनंद या घाटाने आम्हाला दिला.
No comments:
Post a Comment